De twee mannen van Zublena Giuliano staan al buiten als ik het terrein van het restauratiebedrijf op rij. Ze hadden me even daarvoor voorbij horen blaffen. Althans, niet mij, maar mijn vervoer. De Akrapovič van de GTAm perste er luide kreten uit toen ik verwonderd opzij keek naar de talloze Vespa’s en de bijzondere klassieke Fiat in de hoek.

Als ik uitstap loop ik een tikkeltje gegeneerd richting het oude baasje en zijn werknemer, die ook zijn zoon zou kunnen zijn. Heel even nog verwacht ik een kritische opmerking over de ‘herrie’ en/of het tempo waarmee ik net voorbij kwam, maar nee, dit is geen Nederland, ik ben in Italië, daar ligt dat anders. Zéker in de buurt van Balocco, waar Alfa Romeo al bijna zestig jaar de nieuwe modellen test. De ene lovende Italiaanse term na de andere volgt: bellissima, emozione, musica, sportiva, mostro, het komt allemaal voorbij, plus meer. Of ze er even in mogen kijken; ik open het portier. De ietwat verlegen mannen, die expliciet niet op de foto willen, kijken hun ogen uit, de mondhoeken wijd gespreid. Na wat wisseling van informatie over de techniek de vraag of ik hem al lang heb: ‘Ik heb de sleutel net een kwartier, prachtig heh? Maar eerlijk is eerlijk, aan het einde van de dag lever ik hem weer in.’ Als opgehelderd is waarom ik de Giulia rij gaat de aandacht naar de Vespa’s en de Fiat 1100 die in de hoek van het buitenterrein staat. De mannen zijn enigszins verwonderd dat die Nederlander met een Alfa Romeo Giulia GTAm met zoveel plezier naar de Vespa’s kijkt. Binnen nog meer moois, het tweetal vertelt er gepassioneerd over. De volgende keer rij ik weer even langs, voor nu is het mooi geweest: tijd om de GTAm de sporen te geven.

Ik laat me in de stoel vallen, nadat ik eerst de reguliere gordel vast heb gemaakt. Het vijfpunts harnas laat je namelijk rotsvast in de waanzinnige Sabelt kuipstoelen zitten, maar als je de standaardgordel niet in de houder steekt, blijven het lampje en de bijbehorende piep actief. Zou het mijn auto zijn dan werd dat er direct uitgeprogrammeerd of ik zocht naar een los eindstuk om in het ‘slot’ te steken. Hoe dan ook, ik zit. Een lichte druk op de op het stuur geplaatste startknop wekt de 2.9 V6 biturbo tot leven. En hoe!

Waar de Giulia Quadrifoglio in de normale rijmodus nog (te) beschaafd klinkt, is dat bij de GTA(m) anders – het centraal geplaatste dubbelloops systeem van Akrapovič rommelt alsof er in de verte een tankslag woedt. Het uitzicht naar voren is ronduit fraai, met een Alcantara dashboard en veel wit met groene stiksels. De GTAm is hard geveerd, veel harder dan de Quadrifoglio. Bij het eerste stuk niet al te best asfalt merk je dat het minder comfortabel is dan het normale (is dat wel het goede woord?) topmodel. Deels komt dat door het veel stugger en lager afgestelde onderstel, deels zijn het de immense 20” wielen met de prachtige centrale bevestiging. Ik pijnig mijn hersens, maar er schiet me geen andere moderne productiesedan te binnen die over deze uit de racerij afkomstige constructie beschikt. De centrale bevestiging maakt het hart van het wiel kleiner waardoor wiel zelf groter lijkt, maar het design draagt ook nog een steentje bij, waardoor je dit mooie lichtmetaal zomaar een of twee inches groter zou kunnen schatten.

Als we dan toch over het uiterlijk hebben moeten ook de koelopeningen in de (bredere) voorschermen worden genoemd, die veel groter zijn dan bij de Quadrifoglio. De spoiler onderin het front is eveneens gegroeid en, net als bij de Q, dynamisch. Bij de GTAm is hij nog groter dan bij de GTA. Bij hoge snelheid schuift hij voorwaarts om enigszins te kantelen en dan meer druk te genereren. Aan de zijkanten van het Alfa-hart zitten dubbele verticale sleuven, in de stijl van de Alfa-racers uit de jaren dertig, zoals de Tipo A Monoposto. Lopen we langs de auto naar achteren, vallen de brede carbon uitstulpingen op de sideskirts op. Aan de achterkant hebben ze een Sauber-logo. Het Formule 1 team heeft zich intensief bezig gehouden met de ontwikkeling van de GTA en een steentje bijgedragen aan de onderstelaanpassingen en de aerodynamica. Niet alleen óp de auto zien we modificaties, ook eronder zijn er nieuwe toevoegingen, zoals speciale vinnen die de luchtgeleiding verbeteren. Een op meerdere punten geoptimaliseerde luchtgeleiding in de neus zorgt voor meer koellucht voor de remmen en een verbeterde aerodynamica.

Ter hoogte van het achterportier vinden we de meest opvallende wijzigingen, te beginnen met brede carbon spatbordranden, die de GTA en GTAm maar liefst 5 cm breder maken. Dat is pure noodzaak omdat er anders geen ruimte is om de enorme wielen en banden (285/30ZR20) te kunnen huisvesten. Nog iets verder naar achteren komen we bij het meest besproken item van deze mastodont, de achtervleugel. De GTA heeft een flinke spoiler, die fraai in het ontwerp van de Giulia past. Het is een soort ‘Quadrifoglio XL’, hoog en onder een flinke hoek staand, met de typische inkeping in het midden. Mooi! De GTAm gaat nog een stap verder met een enorme brugspoiler, die ook weer volledig functioneel is. Het bovenliggende deel is instelbaar in verschillende standen. Het middenstuk heeft ook weer een verzonken element in lijn met de spoiler op de kofferklep. In het echt oogt de constructie veel beter dan op de foto’s die een tijd geleden zijn verspreid, mijn voorkeur gaat echter toch uit naar de iets meer ingetogen GTA-variant.

Onderweg kijk ik meer in mijn binnenspiegel dan ooit tevoren. Niet zozeer om in het oog te houden of er Polizia achter me zit, maar vanwege de in carrosseriekleur gespoten rolkooi. Hoewel het ding wel degelijk iets kan doen bij een ongeval, is het één van de weinige onderdelen die een hoog showgehalte hebben, zo fantastisch past de vorm bij het concept. De kooi is gelijk ook het grootste verschil met de GTA. Waar de GTA de verstelbare carbon Sabelt kuipstoelen uit de Quadrifoglio en een achterbank heeft, is die tweede zitrij bij de GTAm verwijderd. Er voor terug krijg je een prachtige Alcantara afwerking en een brandblusser in het midden. Op de plek waar je normaal je kroost of andere dierbaren zou kunnen parkeren, is nu zowel links als rechts een vak aangebracht om een helm in te leggen. Schoonmoeder past er net niet in… Hebben we natuurlijk ook nog de al genoemde kooi, waaraan de vijfpuntsgordels zijn bevestigd. De formidabele stoelen van de GTAm hebben vaste rugleuningen en bestaan uit één deel. De verstelbaarheid blijft beperkt tot (ietsje) naar voren of achteren schuiven. Het zit geweldig en oogt ook niet anders, prachtig. De vraag is dus waarom je gezien het slechts geringe prijsverschil toch nog voor de GTA zou gaan. Als ik het een medewerker van het GTA-project vraag, moet hij lachen: ‘Je bent toch de allercoolste vader van de school als je met een GTA je kinderen naar school brengt!?’ Ja, daar heeft hij een punt, zo had ik er als pa van twee jonge kinderen nog niet naar gekeken.

Toch laat ik de GTA deze dag links liggen, ik ga voor de maximale ervaring. En die is er! Op de openbare weg is de GTAm extreem hard, luidruchtig én snel. Niemand zal ooit hebben gezegd dat een 510 pk sterke Quadrifoglio langzaam is, maar met nóg meer vermogen (+30 pk), wat minder gewicht (– 100 kg), een nóg communicatiever onderstel en meer rubber op het asfalt zal het je niet verbazen dat je sterk in je schoenen moet staan om je niet schandalig te misdragen. Dat sterk blijven lukt me dan ook niet helemaal, moet ik bekennen. De acceleratie van de GTAm is ongelofelijk; op de stille slingerwegen rond Balocco zie je aan het voorbij flitsende landschap pas echt hoe snel je gaat. Bomen worden groene vlekken, bermen gelige linten en ondertussen klinkt de GTAm harder dan ik ooit eerder in een legale straatauto hebben gehoord. Wat een gegrom, gerommel en geknetter! Het onderstel past er ontzettend goed bij. Keihard, direct en met een gevoel dat totaal anders is dan bij de Quadrifoglio. Waar die nog iets filtert op het gebied van feedback in chassis en stuurinrichting, is het bij de GTAm alsof je met je handen direct de voorwielen stuurt en met de billen de aandrijving verzorgt.

Terug op Balocco parkeer ik de GTAm onder het bekende afdak. Het is hetzelfde gebouw waar ooit de klassieke GTA en GTAm’s werden getest. Heilige grond. Compleet gerenoveerd, maar de sfeer is er nog steeds en blijft bijzonder hier te mogen lopen. Het middagprogramma is zo mogelijk nog smakelijker dan dat van de ochtend, we mogen het circuit op! Ik reed er al vaak met de Quadrifoglio en kan me haast niet voorstellen dat de GTAm er nog veel beter rijdt. Met een testrijder van Alfa Romeo naast me doe ik eerst een verkenningsrondje. Het gesprek gaat al snel over oude Alfa’s. Hij werkt al decennia lang voor het merk, heeft veel met klassiekers en als hij hoort dat ik een oude Giulia heb, is hij helemaal niet meer te stoppen. Erg leuk, er komt daardoor amper een eind aan de testsessie. Na enkele malen Balocco te hebben gedaan is het weer helemaal vertrouwd, de schakelaar voor de rijmodi mag in ‘Race’. Geen hulpsystemen meer, op het ABS na. Alles mag, daarvoor zijn we tenslotte op het circuit. De GTAm is er ongelofelijk goed. De laatste concessies die bij de Quadrifoglio zijn gedaan om hem ook als ‘dagelijkse auto’ te laten slagen, zijn bij de GTAm over boord gegooid. Het gaat hard, dwars en hard dwars. Als je een beetje gevoel in je knuisten hebt, stuur je deze exclusieve berlina ongelofelijk hard het testcircuit over. Bijna alles kan dwars en mag dwars. De testcoureur op de passagiersstoel heeft zo mogelijk nog meer lol dan ik: ‘Vai, vaaai, foel srottel, perfetto, addesso, sssiii!!!’ Full throttle heb ik al en meneer mag dan na -tig jaar en duizenden ronden op het circuit nóg harder kunnen, voor mij zijn deze rondjes sneller dan ik ze hier ooit eerder maakte. Even de pits in om af te koelen, zowel de auto als ik. De vellen hangen er bij op de achterbanden, dit is de definitie van adrenaline. Met de smoes om te kijken of de GTA nou daadwerkelijk anders rijdt, pakken we die ook nog even voor de nodige rondjes. Net zo veel lol, al bieden de stoelen wellicht iets minder steun dan de vaste kuipen in de GTAm, maar daar houdt het verschil wel mee op. We stoppen weer. Ik zie een rode GTAm staan: ‘Zeg, zo’n rode, rijdt dat nou anders dan een groene?’ Tien seconden later draaien we de baan weer op. ‘Ik merk het verschil wel, jij?’ Mijn buurman lacht, het zullen je werkdagen maar zijn!

Als mijn eigen werkdag er op zit, is het tijd om even terug te kijken op de ervaringen van vandaag. Voor mijn aankomst in Balocco dacht ik dat de GTA en GTAm puur commerciële modellen waren. Net even dikker aangekleed, puur voor media-aandacht. Na vandaag is die indruk 180 graden gedraaid. Wat een waanzinnige auto’s. Je zult maar één van de gelukkigen zijn die de hand heeft weten te leggen op een GTA of GTAm… Vijfhonderd zijn er gebouwd, vijfhonderd zijn er verkocht. Uitverkocht dus. Volgens Alfa Romeo is de verdeling ongeveer 50/50. Via-via horen we dat er vier of vijf naar Nederland komen, waarvoor de kopers minimaal € 222.112 (GTA) of € 226.888 (GTAm) hebben betaald. Een absurd bedrag voor een middenklasse sedan. Maar had ik het geld, dan weet ik na vandaag absoluut zeker dat de GTA(m) zijn prijs tot op de laatste cent waard is. En dan heb ik het niet eens over het feit dat dit wel eens de laatste van een uitstervend ras kan zijn.

Dit artikel werd gepubliceerd in 2021 in CorsaItalia. Foto’s: Carlo te Lintelo.

ALFA ROMEO GIULIA GTA
MOTOR 2.891 cc V6, biturbo, 510 pk/397 kW@6.500 tpm, 600 Nm@2.500 tpm.
TRANSMISSIE Achttraps ZF automaat
BANDEN 265/30ZR20 (v.) 285/30ZR20 (a.)
L X B X H 464 x 192 x 141 cm.
WIELBASIS 282 cm.
GEWICHT 1.520 kg.
TOP 306 km/u.
0-100 KM/U 3,6 sec.
PRODUCTIE 500 stuks, uitverkocht