Maria en ik beginnen iedere dag vrolijk, met lol en wat planning voor de dag. Ook deze ochtend, tijdens de eerste kop koffie, zitten Maria en ik vrolijk tegenover elkaar, gescheiden door twee computerschermen. Maria leest het nieuws, ik ben wat veilingen aan het doorspitten. Over één vondst daarvan las je vanochtend al. Maar er was meer leuks vinden. Over de schermen heen turend naar elkaar volgde het volgende gesprek.

De conversatie

Carlo: “Er staat héél erg veel gaafs tussen zeg!”
Maria: “Ja? Ook nog iets dat helemaal in mijn straatje past?”
Carlo: “Zeker! Een hele gave Pontiac uit het beste jaar (dat wil zeggen 1967, net als de Buick van Maria).”
Maria: “Ow, wat voor eentje dan?”
Carlo: “Een GTO, uit 1967, heel gaaf.”
Maria: “Ja, mooi, alleen dat neusje, ik blijf dan toch bij mijn Buick.”
Carlo: “Oké, deze dan (ik stuur via whatsapp een afbeelding door van een hele fraaie Buick Skylark uit 1965).”
Maria, zonder sarcasme, bloedserieus: “Jeetje, waarom kom je nou steeds met die kleine autootjes aan?”
Carlo, met inmiddels koffie over het toetsenbord: “PROEST. Klein? Jezus, vijf-meter-zestien en vijf-meter-drie-en-twintig! In mijn beleving zijn kleine auto’s de helft zo lang.”

Mid-size Buick Skylark

Het letterlijke gesprek dus. Al vaker stonden we tijdens meetings naast auto’s, zoals bij een hele gave Ford Fairlane, die ik dan héél erg lekker vind maar waar Maria dan bij staat te kijken alsof ze moet kiezen tussen het 15 cl kleine mini-blikje Coca Cola en de 1,5 liter fles. Ik moet nog een beetje wennen aan de term ‘mid-size’, waarbij bij Amerikanen wordt gedoeld op auto’s van een flinke 5 meter. Full-size, zoals de LeSabre van Maria, komt pas ter sprake als we het hebben over een metertje of vijf-en-een-half.
Ik kan mijn nog herinneren in mijn Fiat 500 te rijden, van ongeveer hetzelfde bouwjaar als Maria’s Buick. 3,55 meter, schoon aan de haak en naar boven afgerond. Dát, lieve mensen, dát is een klein autootje…

Maar toegegeven, zo’n kleine Buick Skylark, bij voorkeur uit Maria’s lievelingsjaar 1967, is wel prachtig zeg! En dat vinden we dan weer allebei…