Ik stap in ‘onze’ Toyota C-HR GR Sport en nog voor ik de straat uit ben valt me iets op aan de binnenspiegel. Wat zie ik weinig, vrijwel niets eigenlijk. Iemand heeft aan de spiegel gezeten en die ‘iemand’ móet dan wel Maria zijn…

Ow nee hoor, ik heb nooit moeite gehad met een achteruitkijkspiegel. Bij mij Giulia uit 1972 is praktisch de hele spiegel gevuld met achterruit en is er dus perfect zicht naar achteren. Bij auto’s uit de nineties en zeroes is het al minder gesteld met het zicht en heb je vaak de contouren van je achterruit al flink in zicht.

Nieuwe tijden….

Bij nieuwe auto’s? Ergens, daar in het midden van het spiegeltje, zie je een piepklein achterruitje, zo groot als je vingertop. En daar doorheen zie je fracties van de auto’s die achter je zitten en dan eigenlijk alleen die van de auto’s en motoren die recht achter je rijden. C-stijlen, plafond, hoofdsteunen, alles is belangrijker dan wat er achter je gebeurt.

Televisie kijken

En dus sprong ik een gat in de lucht toen ik zag dat de C-HR een camera heeft als achterruitkijkspiegel. In alle gevallen scherp, helder en nooit verblindend. Maar dat is niet eens de reden van blijdschap: het zicht is ongeveer 200% beter. In de foto hierboven is het goed te zien. Is het wennen? Jazeker, in het begin zijn je ogen niet gewend om te focussen op de afstand tot de spiegel maar in het oneindige achter je. En dus tuur je in het begin scheel naar de spiegel. Dat is een ritje of vijf wennen. Daarna beseffen je hersenen dat het hetzelfde werkt als het grote multimedia-scherm voor je neus en je dashboard, waar de focus ook direct goed is. Nadelen? Voor mijn gevoel zijn die er niet, maar daar denken sommigen anders over…

Spiegel of camera?

Er zijn ook mensen minder enthousiast van deze vernieuwingsdrang. Alle reden dus om ook Maria even aan het woord te laten: “Oh fantastisch! Een binnenspiegel met een camera want blijkbaar is naar achteren kijken nu een taak die alleen de meest geavanceerde technologie kan oplossen. Wie heeft er nu nog vertrouwen in een stuk glas dat al meer dan een eeuw prima zijn werk doet? Laten we ook in de auto afhankelijk zijn van een piepklein schermpje wat ongetwijfeld op ‘moment suprême’ besluit te crashen. Want wat heb je aan een betrouwbare, simpele spiegel waar je ook nog eens kunt zien hoe je haar eruitziet en of je make-up er nog deugdelijk opzit als je een leuk digitaal speeltje kunt hebben die er uitziet als een tv uit de jaren ’90? Top idee, krijgen we hierna een hologram om je richtingaanwijzers voor je aan te zetten?”

Zeg het maar, wat is het voor jou? Spiegel of camera? Reageer op onze Facebook-pagina.