Als kind van de jaren ’90 moet ik bij het horen van ‘Supra’ toch direct aan het oranje exemplaar uit The Fast & The Furious denken. Je weet wel, die oranje met wilde stickers en afzichtelijke spoiler. Vooral die laatste deed pijn aan de ogen, helemaal als je bedenkt dat de Supra af-fabriek beschikte over één van de gaafste spoilers die er ooit geleverd is op een productieauto.
De Toyota GR Supra die we meekrijgen van Louwman & Parqui is eveneens oranje. En heeft ook een spoiler. Gelukkig stijlvol. 

De eerste kennismaking…

De eerste keer dat ik de Supra van deze vijfde generatie in het echt zag was ik aangenaam verrast. Organische lijnen, een mooie taille en flinke heupen, een agressief ogend front: direct goed. Ook nu ik er in Raamsdonksveer weer oog in oog mee sta word ik gelijk enthousiast. Helemaal in deze uitvoering want we krijgen één van de 100 Supra GT4 100th Edition Tribute’s mee. Een speciale uitvoering die in het leven is geroepen om te vieren dat er 100 GT4 racers zijn verkocht.
We hebben de auto een aantal dagen mee voor ons bezoek aan Octane’s Classics & Coffee. 

Waar hebben we nou eigenlijk mee te maken?

De Supra dus, gepresenteerd in 2019, geïnspireerd op de FT1 Concept. Om maar gelijk het grootste misverstand aan te halen: de Supra is géén BMW Z4 met een ander dekseltje erop. De Supra is vanaf de eerste schets sámen met BMW ontwikkeld, als gemeenschappelijk project. Toyota had direct voor ogen hoe de Supra eruit moest gaan zien, met vormgeving die deed denken aan de Supra A80 (de voorganger dus) maar ook aan de legendarische 2000GT, misschien wel Toyota’s mooiste auto ooit. De motor (de 2.998 cc zescilinder) is in de basis afkomstig van BMW, het chassis is samen ontwikkeld. Een geweldig project waarvan je in Nederland en de meeste landen om ons heen helaas kunt zien waar de meeste mensen voor kiezen: de Z4. 

Het gaat niet om het uiterlijk? Echt wel!

Wat een lekkere auto, zo ‘in the flesh’. Een lange neus, korte wielbasis en double bubble dak: allemaal kenmerken die doen denken aan die 2000GT. De koplampen tonen sterke familiegelijkenissen met de voorganger. Diverse sleuven in bumpers en carrosserie zorgen voor de aanvoer van koele lucht en afvoer van de warme. Het middendeel van de Supra is kort, gedrongen, laag. De achterzijde tot slot is vooral erg gespierd, met lichtunits die uitsteken. Waar bij de ‘normale’ Supra spoilers en andere ‘losse’ elementen schitteren door afwezigheid is dat bij de GT4 100th Edition Tribute niet bepaald het geval. Onder de voorbumper een fikse zwarte spoiler, met vinnen vóór de voorwielen. Het maakt de intenties van de Supra meer dan duidelijk: hard gaan! Aan de zijkant is er een soortgelijke constructie aan de dorpels bevestigd. Om het feest af te maken wordt onder de achterbumper hetzelfde kunstje toegepast om als toegift nog een flinke achterspoiler op het kofferdeksel te plaatsen. Lekker! Smakelijk 19” lichtmetaal is de kers op de taart. Gelukkig geen twotone-hippigheid maar een functioneel, lichtgewicht, autosport-geöriënteerd ontwerp.
Het uiterlijk is gebaseerd op de GT4-racer, de ready-to-race sportschool-broer zeg maar, die beschikt over 430 pk en heftige race-uitmonstering.

Oké, het innerlijk is ook niet onbelangrijk…

Waar de frivole en gedurfde buitenkant voor een hogere hartslag zorgt, zal de hartritme-app van je smartwatch weer groen kleuren als je plaatsneemt achter het stuur van de Supra. Nee hoor, zeker niet saai, maar er is hier duidelijk gekozen voor ‘vorm volgt functie’. Allereerst de zit, die is formidabel. Laag, diep, waardoor je door platte ramen naar buiten tuurt. De voorruit verraadt direct dat je in een lage sportwagen zit. De Supra trek je echt aan, hij is van een totaal ander formaat dan een Porsche 911, om maar een zijstraat te noemen. Dit is zo’n auto waarin je gaat zitten en direct denkt: ik kan hier alles mee. Het dashboard verklapt de samenwerking met BMW. Totaal niet door afzonderlijke elementen, er is eigenlijk niets dat hetzelfde is. De verhoudingen, de indeling, de algehele vibe doet er wat aan denken.
Alles in de Supra zit op exact de juiste plek, van de pedalen tot de pook, van de bediening die gelukkig nog veel via échte knopjes gaat, tot de perfecte zit van de kuipstoelen. Niks te mekkeren? Oké, de stoelverstelling links is een wat matig te bereiken maar hey, als je zit wil je ook niet anders meer. De Multimedia? Oeps, geen idee. We hebben het geen seconde gebruikt.
De materialen zijn allemaal dik in orde. Nou zijn we niet zo van de premium-fetish-brigade maar het is gewoon allemaal heel erg goed voor elkaar. Het dashboard is voorzien van mooie kunststoffen en leder, de stoelen zelf zijn uit de kunst, in zwart alcantara en leder. Nou ja, tegenwoordig zijn het allemaal dierloze-varianten maar zo weet tenminste iedereen waar we het over hebben.

Wat zit er verborgen onder dit moois?

Onder dit moois het samen met BMW ontwikkelde chassis. Het biedt plaats aan een relatief ver naar achteren geplaatste drieliter zescilinder met turbo, die het vermogen via de achterwielen op het asfalt brengt. Daartussen een handgeschakelde versnellingsbak die door GR (GAZOO Racing, Toyota’s Motorport afdeling) werd ontwikkeld, een handbak is namelijk normaal niet leverbaar op de Supra en ook niet in de Z4. De al aangehaalde zespitter levert 340 pk (bij 5.000 tpm) en een koppel van 500 Nm (bij 1.600 tpm) en dat is genoeg voor de 1.577 kilogram (rijklaar) wegende Supra. Hiermee sprint de Japanse coupé in 4,6 tellen naar de honderd en is de pap pas op bij 250 km/u. Er is overigens ook een 2-liter turbo beschikbaar.

Het leukste feitje over deze auto?

Er is heel veel leuk aan de Supra maar één van de leukste weetjes krijgen we al direct bij het ophalen te horen van PR-man van GR Toyota, Wouter Spanjaart: “Voor de versnellingspook heeft GR met een stuk of 18 verschillende varianten geëxperimenteerd. Te licht voelt niet goed aan, te zwaar haalt het gevoel weg. Het werd er uiteindelijk eentje van net geen 200 gram.” Tsja, en als je dat dan weet schakel je de eerste paar keer toch even met extra bewustzijn.

Actie!

Onderweg met de Supra. Het gevoel dat we eerder beschreven, dat aantrekken van de Supra, dat blijft volledig overeind als je ermee op pad bent. Het eerste halfuur snelweg bewijst dat de auto voldoende comfortabel is om in één snelle streep naar Spanje te rijden. Het onderstel is stevig, waarbij korte oneffenheden lekker worden doorgegeven maar het is allemaal niet spijkerhard. Waarbij ik wel even moet aangeven dat mijn idee van spijkerhard ook écht spijkerhard is, wellicht dat iemand anders de Supra best pittig geveerd vindt.
Hoe dan ook: van de snelweg afdraaiend merk je waar de Supra echt in zijn element is: bochtige trajecten, waarbij het niet uitmaakt of het driekwart een rotonde rond is of we een lange, vloeiende afslag van de snelweg pakken, alles dat ‘bocht’ heet is het speelterrein van de GR. Voor deze versie met handbak is ook de stuurbekrachtiging aangepast en zijn de schokdempers een tandje sportiever. Héél verslavend! 
De drieliter is er eentje van het type ‘u vraagt, wij draaien’. Met de flinke bak koppel is er overal kracht genoeg, al vraagt de Supra er niet om tot het rode gebied te worden gereden, de laatste paar toeren voegen niet zo heel veel meer toe aan de feestvreugde. Gang zit er in ieder geval enorm in, waarbij gek genoeg niet eens de fikse acceleratie naar de 100 bij blijft maar met name ook de sprint van een snelheid van 80 tot 180 indrukwekkend is. Ook de geluidsafdeling van GR heeft het werk goed gedaan, de drieliter klinkt erg lekker. Ben je rustig onderweg dan hoor je de zescilinder ergens vaag op de achtergrond maar als je aan het sporten bent klinkt de turbomotor lekker zwaar, mechanisch ook. Asociaal wordt het nooit overigens, wat dat betreft mag er van ons een nog net iets aanweziger pijpje onder.

De handgeschakelde versnellingsbak is daarbij indrukwekkend, niet alleen door de pookknop. Die knop laat zich met enorme precisie en genoeg ‘vlezigheid’ van verzet naar verzet trekken en duwen. Maar ook de koppeling, met best lange slag, voelt relatief zwaar aan en zorgt voor een hoop gevoel. Stoer tussengas geven hoeft niet, de software zorgt zelf al voor rev-matching. Functioneel maar, ja ik geef het toe, ook gewoon heel erg leuk.
In de sportstand laat Toyota je ietsje ruimte om te spelen maar je moet het niet gek maken want zodra de achtersteven kiest voor een eigen koers is het snel gebeurd: de software grijpt in en al snel volgen de 275/35R19 achterbanden de 2 centimeter smallere voorbanden weer op de voet. Houdt je de speelknop op de middenconsole een aantal seconden ingedrukt dan beginnen er de nodige oranje lampjes op te lichten in het dashboard, die zoveel willen zeggen als: “Oké, dan moet je het zelf maar uitzoeken, maar niet klagen als het misgaat!” De Supra laat de bestuurder nu 100% genieten door niet in te grijpen als je iets (of schofterig veel) buiten de lijntjes kleurt. Het maakt de Supra tot één van de meest speelse auto’s die we onlangs reden. En gezien zijn gekwispel denkt hij er zelf net zo over…

Dit hoorden we tijdens onze test…

Ik maak een laatste foto op de oprit thuis, traditie. Een man en vrouw fietsen voorbij en die eerstgenoemde maakt haast een salto voorover als hij de oranje Supra ziet staan. Terwijl hij omdraait en zijn vrouw bijna de berm in fietst: “Dat is leuk, ik heb er zelf ook al drie jaar eentje maar dit is de eerste keer dat ik een andere in het wild zie!” Als ik hem uitleg dat we deze maar even hebben vraagt hij wat ik ervan vind. Ik kan redelijk kort zijn: “Ik begrijp niet zo goed dat je zijn Duitse zusje zoveel ziet en deze niet, ik zou 100% voor de Supra gaan!” De Supra-eigenaar beaamt het: “Ergens zou ik willen dat er veel meer rondrijden maar het maakt het wel lekker exclusief!” Ik kan niet anders dan instemmen, al zal Toyota het daar niet helemaal mee eens zijn.

Met dit gevoel brengen we hem weer terug…

Als de Toyota GR Supra terug naar Raamsdonksveer moet is dat met een gezonde dosis tegenzin. Het compacte gevoel en de geweldige rijeigenschappen maken het voor mij persoonlijk tot één van de leukste auto’s die je op het moment kunt kopen, daar heb je geen 800 pk voor nodig. Het enige dat roet in het eten gooit is de vanafprijs van € 104.595 voor de drieliter handbak. Ik heb het niet. Maar heb je het wel dan is het écht de moeite waard om deze Supra te gaan proefrijden. Hij staat in ieder geval op de shortlist van mijn favoriete auto’s van het jaar.

• Copyright foto’s Toyota GR Supra: De Car Guys